به نقل از «خبرگزاری برنا»

گفتن این حرف‌ها به دختران مجرد؛ ممنوع!

تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۲۷۶۳۷

در اغلب مواقع متاهل ها در برخورد با افراد مجرد احساس دانایی و برتری می کنند و یا ناخواسته جملاتی را بر زبان می آورند که دوستان مجرد خود را ناراحت می کند . اگر تازه ازدواج کرده اید و فاصله ای میان شما و دوست مجردتان افتاده ، آن را به مشغله های بعد از ازدواجتان ربط ندهید شاید در مقابل دوست مجردتان سخنی را ناآگاهانه بر لب رانده اید که او را آزرده ساخته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

به گزارش برنا؛ در این بخش 5 جمله ای را آورده ایم که هیچ گاه نباید به دوست مجردتان بگویید.

نقش خانم های خیر محله های قدیم را بازی نکنید

بسیاری از دختران مجرد از اینکه همه به فکر ازدواج آنها باشند بیزارند پس اگر دوستتان را به خانه خود دعوت نموده اید تا دوست مجرد همسرتان او را ببیند ، کار اشتباهی انجام داده اید ، این کار می تواند به رابطه دوستی شما ضربه بزند.بنابراین قبل از اینکه قرار گذاشتن برای او،در این مورد نظرش را بپرسید و از نقش خانم های خیر محله های قدیم بیرون آیید و فکر سرو سامان دادن جوانان را از سرتان خارج نمایید.

نگران نباش، مرد رؤیاهای تو با اسب سفید می آید

به دوست مجرد خود که سنش بالای 30 سال است نوید ازدواج ندهید و او را با خودتان مقایسه نکنید شاید او از وضعیتش راضی باشد و از اینکه تنهاست لذت ببرد. بنابراین هر بار او را می بینید نگویید که نگران نباش، مرد رؤیاهای توبا اسب سفید می آید .

غصه نخور، زمان زیادی برای خوشبخت شدن داری

لزومی ندارد به دوستتان که سنش بالا رفته دلداری بیهوده بدهید و بگویید زمان زیادی برای خوشبخت شدن دارد، زیرا او می داند که با بالا رفتن سنش خیلی از امتیازهایی که در ذهن دیگران دارد را از دست داده و مردانی به او پیشنهاد ازدواج می دهند، که وارد چهارمین و پنجمین دهه زندگی شان شده اند و اگر از کسی خوشش بیاید به دلیل وجود رقیب جوانتر رسیدن به وصال را برایش سخت است پس معنی این جمله شما را اینطور برداشت می کند:«زود باش؛ همه فرصت های خوب را داری از دست می دهی!»

بارداری سختی در پیش داری

اگر سن دوستان برای بارداری مناسب است اما او هنوز مجرد مانده ، درباره خطرات بارداری در سنین بالا چیزی به او نگویید و با انتقال نگرانی های تان او را آزار ندهید. او بهتر از هر کسی می داند کجای کار است و در چه سن و چه شرایطی قرار دارد. شاید او به خاطر خانواده و وضع اقتصادیشان تصمیم به ازدواج نگرفته و شاید او هنوز مرد ایده آلی را پیدا نکرده است ، پس لازم نیست شما نگران باشید و این موضوع را به او یادآوری کنید.

سخت نگیر من هم مثل تو بودم

اگر ایده های دوست مجردتان با شما یکی نیست ، او را مورد قضاوت قرار ندهید و دائم به او نگویید:تو سخت میگیری من هم همین شرایط را قبل از ازدواج داشتم و یا همسرم ایده آل های مورد نظرم را نداشت و یا با خانواده او مشکل داشتم. این گونه سخنان فقط رابطه شما را تیره و تار می سازند . قرار نیست شما به دوستتان درس زندگی بدهید و در مقام یک روانشناس با او صحبت کنید، او معیارها و ایده آل های خودش را دارد .

سخن آخر:

افراد متاهل همواره باید مراقب محبت های خود درباره ی روند ازدواج با مجرد ها باشند و هرگاه حرفی یا نکته ای به ذهنشان رسید، کمی صبر کنند و درباره ی تفکری که پشت سر آن موضوع است دقت کنند.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: زنان دختران مجرد دوست مجرد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۲۷۶۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمی؛ همیشگی ترین عشق است

ایسنا/گیلان معلم یک مدرسه استثنایی با بیان اینکه شغل معلمی یک کار ویژه است در پاسخ به این سوال که آیا از این انتخاب راضی هستید؟ تاکید کرد: با علاقه شدید قلبی و با کمال میل این شغل را انتخاب کردم و هر روز با عشق سر کلاس می روم.

۱۲ اردیبهشت ماه؛ روز معلم؛ فرصت تجلیل از آموزگاران و دبیران، اساتید دانشگاه و همه آنهایی است که سهم و نقشی در آموزش، تعلیم و تربیت ما دارند. معلمان مدارس استثنایی از آن دسته شاغلان حرفه آموزش و پرورش هستند که عشق و علاقه چاشنی کارشان است وگرنه شاید نمی شد در این مسیر ثابت قدم بود.

در همین رابطه مرتضی عابدپور لنگرودی، معلم جوان ولی با تجربه یکی از مدارس استثنایی رشت در گفت‌وگو با ایسنا از زیبایی های شغلش می گوید.

 وی که متولد ۱۶ تیر ۱۳۶۹ در لنگرود گیلان است و از چندین دهه پیش ساکن رشت شده، در خصوص نحوه ورود به این حرفه اظهار کرد: کارشناسی عمران و ارشد ادبیات دارم و با توجه به روحیه جستجوگری که در وجودم بود از زمانی که توانستم وارد بازار کار شوم، مشاغل مختلفی را امتحان کردم ولی هیچ شغلی نمی‌توانست روح مرا اغنا کند و خستگی، چیزی بود که در وجودم باقی می‌ماند و در مدت کوتاهی سعی می کردم شغل دیگری را پیشه کنم.

 او که شاعر و منتقد ادبی است، گفت: بیش از یک دهه است که در انجمن‌ها و کلاس‌های ادبی، منتقد بودم و در دانشگاه‌ها و موسسات ادبی، تدریس داشتم تا اینکه دو سال پیش وارد مدرسه شدم و امسال به صورت رسمی معلم بچه‌های استثنایی شدم.

عابدپور با بیان اینکه شغل معلمی یک کار ویژه است و ویژه‌تر از آن دانش آموزان استثنایی هستند، در پاسخ به این سوال که آیا از این انتخاب راضی هستید؟ و آیا ممکن است که بعد از مدتی از این کار هم به شغل دیگری روی بیاورید؟ تاکید کرد: شاید اغراق نباشد اگر بگویم از معدود انسان‌های کره زمینم که از شغل خودم راضی هستم و با علاقه شدید قلبی و با کمال میل این شغل را انتخاب کردم و هر روز با عشق سر کلاس می روم.

وی افزود: شاید از بیرون اگر نگاه کنیم جز سختی در این شغل چیز دیگری نباشد، شاید عده‌ای به دنبال میز و مسئولیت باشند ولی من از آن نقطه فرار کردم و امروز آموزگار بچه‌هایی هستم که عادی نیستند، مثل بقیه نمی بینند، نمی شنوند حتی نمی توانند مثل بقیه راه بروند و حرف بزنند ولی مملو از عشق و مهر و احساس هستند.

عابدپور با تاکید بر اینکه در این شغل یک مِهر نانوشته بین معلم و شاگرد است، در پاسخ به این سوال که خستگی در این کار چقدر است؟ گفت: اگر قِلق کار را بلد باشی و بدانی با هر دانش آموز چطور باید رفتار کنی، نه تنها خسته نمی شوی، بلکه از آموزش دادن و بودن در کلاس لذت هم می بری.

 از این آموزگار می‌خواهم در یک جمله معلمی را تعریف کند، می‌گوید: نمی‌شود! با یک جمله نمی‌توان عظمت این شغل را بیان کرد.

عابدپور تاکید کرد: وقتی خداوند انسان را خلق کرد به او یاد داد و انسان توانست اسماء حسنی را بیان کند، در واقع اولین ارثی که انسان برد آموزش دادن و آموزش گرفتن بود و شاید همین باعث شد که انسان اشرف مخلوقات باشد.

این معلم تصریح کرد: در واقع معلمی شغل نیست بلکه یک فطرت است. انسان‌ها همواره و در هر حرفه و پیشه‌ای که باشند، معلم هستند. پدر و مادر وقتی به کودک خود آموزش می‌دهند، معلم هستند، هر کدام از ما در هر شغل و حرفه‌ وقتی نکته ای را آموزش می‌دهیم، معلم هستیم. معلمی مثل لذت بردن از زندگی، مثل دوست داشتن و عشق ورزیدن؛ بخشی از زندگی است. منتها در جامعه امروزی و بر اساس نیاز اجتماعی برای این شغل چهارچوب تعریف شده و حکم و فیش دارد.

این آموزگار در پایان با بیان اینکه سیستم آموزش و پرورش نیازمند تحول بنیادی به ویژه در سیستم آموزشی استثنایی است، تاکید کرد: به جز دانش آموزان نابینا، دانش آموزان مدارس استثنایی عمدتاً نمی‌توانند به دانشگاه بروند و بر اساس سیستمی که تعریف شده وارد دوره متوسطه نمی‌شوند بلکه دوره حرفه‌ای و پیش حرفه‌ای دارند.

وی افزود: شاید این دانش آموزان نخبه علمی نشوند ولی باید تلاش کنیم تا جایی که امکان فراگیری دارند، مهارت های زندگی را به آنها یاد بدهیم تا به عنوان یک شهروند مفید وارد جامعه شوند. لذا پشت میز و صندلی نشستن در کلاس درس زیاد مفید نیست بلکه حداقل دو روز در هفته باید با معلم خود به کارگاه بروند و بر اساس علاقه و توانمندی خودشان حرفه‌ای را یاد بگیرند این کار باعث می‌شود علاوه بر اعتماد به نفس، یک شغل هم یاد بگیرند تا بتوانند به یک شهروند برای خود کسب درآمد داشته باشند.

عابدپور تصریح کرد: بهترین وسیله آموزش برای بچه‌های استثنایی، بازی است البته نه بازی محض سرگرمی، بلکه فعالیتی که ذهن آنها را تقویت کند. این در حالی است که هنوز برای این مدارس زمین بازی مناسب تعریف نشده است و مثل بچه‌های عادی سر کلاس درس می‌نشینند.

 انتهای پیام